Yapımcı Harvey Weinstein’ın işlediği suistimalleri anlatan “She Said” kitabını sinemaya çevirmenin basit bir tarafı yoktu.
2021’de, The New York Times muhabirleri Jodi Kantor ve Megan Twohey’in bomba gibi olan makalesinin Hollywood’a şok dalgaları göndermesinden sadece dört yıl sonra çekilen film yapımcıları, soruşturmalarının arka planını onların onurunu ve saygısını gösterecek şekilde anlatmak için yola çıktılar. birçoğunun, başlangıçta onları gündeme getiren travmayı yeniden yaşamaları gerekecekti.
Film yapımcılarının tüm iyi niyetlerine rağmen, bu kadınlar kaçınılmaz olarak kendilerini süreç boyunca aşırı duygu dalgaları yaşarken buldular. Yapımcılar sıkıntılarını en aza indirmek için bazı temel kurallar belirlediler: çıplak kadın yok, saldırı tasviri yok, çok az Weinstein. Yönetmen Maria Schrader (“Unorthodox”), “Bunu tartışmak zorunda bile değildik” dedi. “Dünyaya başka bir tecavüz sahnesi eklememe gerek yok.”
Dahası, film yapımcıları ön prodüksiyon sürecini açık bir işbirliğine dönüştürdüler ve Weinstein’dan sağ kurtulanlar da dahil olmak üzere haberciliğin ayrılmaz bir parçası olan pek çok kişiyi portrelerini şekillendirmeye yardımcı olmaları için davet ettiler.
Yapımcı Dede Gardner, İngiltere’de yaşayan eski bir Weinstein asistanı olan Zelda Perkins ile aylarca konuştu. Schrader, Berlin’de Ashley Judd ile bir araya geldi ve oyuncuyu sinemada kendisini oynaması için ikna etti. Ve senarist Rebecca Lenkiewicz, Laura Madden ile tanışmak için Swansea, Galler’e gitti. (Ayrıca her ikisi de hayatta kalan Sarah Ann Masse ve Katherine Kendall’ı küçük bölümlerde rol aldılar. Gwyneth Paltrow’un sesi sinemada Kantor’la yapılan bir telefon görüşmesinde yer alıyor, ancak ünlü aktrisi asla göremiyorsunuz – bu senaristin yaptığı bir seçim.)
Gardner, “Bütün bunlar, ajansın ve sesin ıslahı ile ilgili,” dedi. “Bir şeyleri açmaya çalışacaksan, bunu kesinlikle bu sefer yapmak zorundaymışsın gibi geldi.”
Yine de hayatta kalanlardan bazıları için, en karanlık günlerinin ekranda tasvir edildiğini görmek acı vericiydi.
Hem Weinstein tarafından mağdur edilen genç bir kadın hem de daha sonra dört çocuk annesi (Jennifer Ehle tarafından canlandırılan) olarak tasvir edilen Madden, “Kendi araba kazanızı izlemek gibi bir şey” dedi. “Bir sinemada çok tanımlayıcı çünkü bir kitapta insanlar kendi hayal güçlerine bırakılıyor. Muhtemelen Jennifer’ın ne kadar iyi olduğunun kanıtı ama beni üzüyor.”
Jennifer Ehle, sinemayı ilk izlediğinde “Buna çok üzüldüm” diyen Laura Madden rolünde. Kredi… Evrensel Resimler
Uzun bir dönüm noktasında Samantha Morton tarafından canlandırılan Perkins için, yaşadığı deneyimi olay örgüsüne dönüştürmek “benim için çok zor bir süreçti. Kimsenin suçu yüzünden değil. Sadece çok zor bir süreçti.”
Judd, birincisi, kendini oynamak için çok ikna edici olmadı. Sinemada çok önemli bir role hizmet ediyor: O ilk makalede kayda geçmeyi seçen tek aktris ve bunu hikayenin basılmasına saatler kala yapıyor.
Judd, bu makale için bir röportaj vermeyi reddetti, ancak yaptığı açıklamada şunları söyledi: “O otelin lobisine indiğimden beri Harvey Weinstein’ın beni cinsel tacizde bulunduğunu anlatıyorum, çünkü babam beni orada bekliyordu ve bana yıkıcı bir şey söyleyebileceğini söyledi. sadece bana oldu. Bu, 1996 yılında, “tarif ettiğim şey için hiçbir sorumluluk yoktu. ‘She Said’de kendimi oynamak doğal bir evrim.”
Yönetmen, yapısal olarak senaryoda meta performansının filmin doruk noktası olduğunu söyledi. “Bu andan itibaren herkes anlıyor, geri dönüş yok, kimse onları hikayeyi yayınlamaktan alıkoyamayacak,” diye açıkladı ve Judd’un katılımı hakkında şunları söyledi: “Bence onun için bunu yapmak inkar edilemezdi ve iyi bir şeydi. yapmak.”
Yapımcılar Weinstein’ı (Mike Houston canlandırıyor) yalnızca arkadan gösteriyor, ancak yöneticinin İtalyan model Ambra Battilana Gutierrez’i taciz ettiğinin duyulduğu 2015 New York polis operasyonu sırasında elde edilen kaydın tamamını dahil ettiler.
Gardner, “Bence bir sinemanın ortasına iki buçuk dakikalık bir şey bırakmak kesinlikle alışılmadık ve geleneksel olmayan bir şey,” dedi, “ama onu gerektiği gibi onurlandırmanın tek yolunun ve büyük cesaretin olduğunu hissettim.” o bütünü korumak olduğunu gösterdi.
Diğer kadınların hikayelerinin bir bütün olarak kalmasını sağlamak daha zorlu oldu.
1995 yılında Londra’da Weinstein için çalışmaya başlayan Perkins, ilerlemelerini yıllarca savuşturdu. Ancak asistanı Rowena Chiu, Venedik Sinema Şenlik’te yaşadığı cinsel tacizi anlatınca daha fazla sessiz kalmadı. İkili bir araya gelerek istifa etti. Kanuni danışmanın tavsiyesi üzerine, gizlilik hükümleri ve sözleşmelerin üçüncü bir şahıs tarafından kadınların belgeler üzerinde fiilen ziyaret haklarına sahip olduğu bir sözleşmeye uyulması şartı da dahil olmak üzere aşırı kısıtlamalarla gelen bir mali anlaşma üzerinde anlaştılar. .
Perkins’in hikayesi dokuz dakikalık ekran süresini kaplıyor, çağdaş film yapımında sonsuz bir süre. Londra’daki bir restoranda basit bir toplantı olarak kurulan Perkins, hikayesini Kantor’a (Zoe Kazan) aktarır.
Zelda Perkins (Samantha Morton) ve Jodi Kantor (Zoe Kazan) arasındaki bir sahne, aylarca süren yoğun gidiş gelişlerin sonucuydu. Kredi… Associated Press aracılığıyla Universal Pictures
O sahne ancak aylarca süren yoğun ileri geri hareketlerden sonra bir araya geldi. Gardner, Perkins ve diğerlerine senaryoya 24 saatlik bir bağlantı gönderdi. Beş yılını özellik geliştirmede çalışarak geçirmiş olan ve gerçek hayat hikayelerini zorlayıcı anlatılara dönüştürmenin zorlukları konusunda saf olmayan Perkins, kitabı iki kez okudu ve Gardner’a memnuniyetsizliğini ifade eden bir not gönderdi.
Bu ay bir röportajda “Oldukça üzgündüm” dedi. “Birisi yanlış bir şey yaptığı için değil. Çünkü senaryo bir geliştirme sürecinden geçmişti.”
Perkins’in birincil şikayeti, onun karakterini keşfetmek istedikleri diğer konuları ele almak için kullanıyor olmalarıydı. Ancak CantBuyMySilence.com kampanyası aracılığıyla Perkins, iktidardaki insanları korumak için gizlilik anlaşmalarının kullanılmasını yasaklayan bir yasa çıkarmak için çalışıyor ve sahnenin kendisi için önemli olan şeye, bu suiistimallerin devam etmesine izin veren bir sisteme odaklanmasını istedi.
“1998’de ayağa kalktım. 2017’de ayağa kalktım. Şu anda hala ayaktayım” dedi. “Şu anda hayatım, NDA’nın bu korkunç yasal aracını parçalamaya çalışan kampanya tarafından tanımlanıyor. Güçlü olanı mümkün kılan budur. Harvey sadece bir adam, zayıf bir adam. Ve o toplum tarafından böyle davranmasına izin verilen bir adam çünkü biz şöhret ve güç dalkavuklarıyız.”
Morton’la yaptığı konuşmalar ve film yapımcılarıyla yaptığı bir başka tartışma sayesinde, sahne sonunda Perkins’in kabul edebileceği bir noktaya ulaştı. Gardner’ın tutarsızlıkları gidermek için Zoom’da “duygusal” bir saat geçirmeye istekli olmasına minnettar olduğunu söyledi.
Londra ve Toronto’daki kampanyası için Universal Pictures’ın sponsorluğunda sinemanın fayda gösterimlerini ayarlayan Perkins, “Çok anlayışlı, saygılı, nazikti ve dinledi” dedi.
Madden’ın hikayesi de aynı derecede gergindi, ancak senaryoda hiçbir notu yoktu, bu da onun tam bir meme kanseri teşhisi ile uğraşırken kayda geçmeye karar verdiğini gösteriyor. Madden senaryo hakkında “Bu benim sözlerimdi,” dedi. Ardından yapımcılar, bu yılın başlarında, Madden kızlarından birini üniversiteye bırakırken ona filmi izlemesi için 24 saatlik bir bağlantı gönderdi. Zaten duygulanan ikili otel odalarında oturup izledi.
Madden bir röportajda “Buna çok üzülmüştüm, söyleyebileceğim tek şey bu,” dedi. “Fiziksel olarak geri teptim. Olmak istemediğim, dönüştüğüm bu kişiyle karşı karşıya olduğumu hissettim. Ve gerçekten üzücü ve şok ediciydi. Hayatımın gittiği yöne gitmesine üzüldüm, ”dedi gözyaşlarını boğarak. “Oldukça korkunçtu.”
O erken görüntülemeden bu yana, Madden sinemaya geldi. Üç kez gördü ve kızlarının sinemayla ve ayağa kalktığı için onunla gurur duymasına yardımcı oldu. 2017’de kayda geçme kararında ve bu deneyimin hayatını nasıl etkilediğini yeniden çerçevelendirmesine yardımcı olmalarında etkili oldular.
“Yazı yayınlanmadan önce büyük kızlarıma bunun çıkmak üzere olduğunu söyledim ve arka plandaydım ama gazeteciler benim adımı koymamı istedi. Gergindim. Beni itip ‘Bak ne kadar iğrenç’ demelerini bekliyordum çünkü onlarla bu konuda hiç konuşmadım. Bunun yerine ‘Aman Tanrım, yapmalısın anne, yapmalısın’ gibiydiler.
“Ve bu çok komik çünkü onlar için çok açık. Yanlış. Ayağa kalkarsın ve sayılırsın ve zorbalığa uğramana izin vermezsin. Ve bu beni gerçekten onlara çok daha fazla yaklaştırdı.”
2021’de, The New York Times muhabirleri Jodi Kantor ve Megan Twohey’in bomba gibi olan makalesinin Hollywood’a şok dalgaları göndermesinden sadece dört yıl sonra çekilen film yapımcıları, soruşturmalarının arka planını onların onurunu ve saygısını gösterecek şekilde anlatmak için yola çıktılar. birçoğunun, başlangıçta onları gündeme getiren travmayı yeniden yaşamaları gerekecekti.
Film yapımcılarının tüm iyi niyetlerine rağmen, bu kadınlar kaçınılmaz olarak kendilerini süreç boyunca aşırı duygu dalgaları yaşarken buldular. Yapımcılar sıkıntılarını en aza indirmek için bazı temel kurallar belirlediler: çıplak kadın yok, saldırı tasviri yok, çok az Weinstein. Yönetmen Maria Schrader (“Unorthodox”), “Bunu tartışmak zorunda bile değildik” dedi. “Dünyaya başka bir tecavüz sahnesi eklememe gerek yok.”
Dahası, film yapımcıları ön prodüksiyon sürecini açık bir işbirliğine dönüştürdüler ve Weinstein’dan sağ kurtulanlar da dahil olmak üzere haberciliğin ayrılmaz bir parçası olan pek çok kişiyi portrelerini şekillendirmeye yardımcı olmaları için davet ettiler.
Yapımcı Dede Gardner, İngiltere’de yaşayan eski bir Weinstein asistanı olan Zelda Perkins ile aylarca konuştu. Schrader, Berlin’de Ashley Judd ile bir araya geldi ve oyuncuyu sinemada kendisini oynaması için ikna etti. Ve senarist Rebecca Lenkiewicz, Laura Madden ile tanışmak için Swansea, Galler’e gitti. (Ayrıca her ikisi de hayatta kalan Sarah Ann Masse ve Katherine Kendall’ı küçük bölümlerde rol aldılar. Gwyneth Paltrow’un sesi sinemada Kantor’la yapılan bir telefon görüşmesinde yer alıyor, ancak ünlü aktrisi asla göremiyorsunuz – bu senaristin yaptığı bir seçim.)
Gardner, “Bütün bunlar, ajansın ve sesin ıslahı ile ilgili,” dedi. “Bir şeyleri açmaya çalışacaksan, bunu kesinlikle bu sefer yapmak zorundaymışsın gibi geldi.”
Yine de hayatta kalanlardan bazıları için, en karanlık günlerinin ekranda tasvir edildiğini görmek acı vericiydi.
Hem Weinstein tarafından mağdur edilen genç bir kadın hem de daha sonra dört çocuk annesi (Jennifer Ehle tarafından canlandırılan) olarak tasvir edilen Madden, “Kendi araba kazanızı izlemek gibi bir şey” dedi. “Bir sinemada çok tanımlayıcı çünkü bir kitapta insanlar kendi hayal güçlerine bırakılıyor. Muhtemelen Jennifer’ın ne kadar iyi olduğunun kanıtı ama beni üzüyor.”
Jennifer Ehle, sinemayı ilk izlediğinde “Buna çok üzüldüm” diyen Laura Madden rolünde. Kredi… Evrensel Resimler
Uzun bir dönüm noktasında Samantha Morton tarafından canlandırılan Perkins için, yaşadığı deneyimi olay örgüsüne dönüştürmek “benim için çok zor bir süreçti. Kimsenin suçu yüzünden değil. Sadece çok zor bir süreçti.”
Judd, birincisi, kendini oynamak için çok ikna edici olmadı. Sinemada çok önemli bir role hizmet ediyor: O ilk makalede kayda geçmeyi seçen tek aktris ve bunu hikayenin basılmasına saatler kala yapıyor.
Judd, bu makale için bir röportaj vermeyi reddetti, ancak yaptığı açıklamada şunları söyledi: “O otelin lobisine indiğimden beri Harvey Weinstein’ın beni cinsel tacizde bulunduğunu anlatıyorum, çünkü babam beni orada bekliyordu ve bana yıkıcı bir şey söyleyebileceğini söyledi. sadece bana oldu. Bu, 1996 yılında, “tarif ettiğim şey için hiçbir sorumluluk yoktu. ‘She Said’de kendimi oynamak doğal bir evrim.”
Yönetmen, yapısal olarak senaryoda meta performansının filmin doruk noktası olduğunu söyledi. “Bu andan itibaren herkes anlıyor, geri dönüş yok, kimse onları hikayeyi yayınlamaktan alıkoyamayacak,” diye açıkladı ve Judd’un katılımı hakkında şunları söyledi: “Bence onun için bunu yapmak inkar edilemezdi ve iyi bir şeydi. yapmak.”
Yapımcılar Weinstein’ı (Mike Houston canlandırıyor) yalnızca arkadan gösteriyor, ancak yöneticinin İtalyan model Ambra Battilana Gutierrez’i taciz ettiğinin duyulduğu 2015 New York polis operasyonu sırasında elde edilen kaydın tamamını dahil ettiler.
Gardner, “Bence bir sinemanın ortasına iki buçuk dakikalık bir şey bırakmak kesinlikle alışılmadık ve geleneksel olmayan bir şey,” dedi, “ama onu gerektiği gibi onurlandırmanın tek yolunun ve büyük cesaretin olduğunu hissettim.” o bütünü korumak olduğunu gösterdi.
Diğer kadınların hikayelerinin bir bütün olarak kalmasını sağlamak daha zorlu oldu.
1995 yılında Londra’da Weinstein için çalışmaya başlayan Perkins, ilerlemelerini yıllarca savuşturdu. Ancak asistanı Rowena Chiu, Venedik Sinema Şenlik’te yaşadığı cinsel tacizi anlatınca daha fazla sessiz kalmadı. İkili bir araya gelerek istifa etti. Kanuni danışmanın tavsiyesi üzerine, gizlilik hükümleri ve sözleşmelerin üçüncü bir şahıs tarafından kadınların belgeler üzerinde fiilen ziyaret haklarına sahip olduğu bir sözleşmeye uyulması şartı da dahil olmak üzere aşırı kısıtlamalarla gelen bir mali anlaşma üzerinde anlaştılar. .
Perkins’in hikayesi dokuz dakikalık ekran süresini kaplıyor, çağdaş film yapımında sonsuz bir süre. Londra’daki bir restoranda basit bir toplantı olarak kurulan Perkins, hikayesini Kantor’a (Zoe Kazan) aktarır.
Zelda Perkins (Samantha Morton) ve Jodi Kantor (Zoe Kazan) arasındaki bir sahne, aylarca süren yoğun gidiş gelişlerin sonucuydu. Kredi… Associated Press aracılığıyla Universal Pictures
O sahne ancak aylarca süren yoğun ileri geri hareketlerden sonra bir araya geldi. Gardner, Perkins ve diğerlerine senaryoya 24 saatlik bir bağlantı gönderdi. Beş yılını özellik geliştirmede çalışarak geçirmiş olan ve gerçek hayat hikayelerini zorlayıcı anlatılara dönüştürmenin zorlukları konusunda saf olmayan Perkins, kitabı iki kez okudu ve Gardner’a memnuniyetsizliğini ifade eden bir not gönderdi.
Bu ay bir röportajda “Oldukça üzgündüm” dedi. “Birisi yanlış bir şey yaptığı için değil. Çünkü senaryo bir geliştirme sürecinden geçmişti.”
Perkins’in birincil şikayeti, onun karakterini keşfetmek istedikleri diğer konuları ele almak için kullanıyor olmalarıydı. Ancak CantBuyMySilence.com kampanyası aracılığıyla Perkins, iktidardaki insanları korumak için gizlilik anlaşmalarının kullanılmasını yasaklayan bir yasa çıkarmak için çalışıyor ve sahnenin kendisi için önemli olan şeye, bu suiistimallerin devam etmesine izin veren bir sisteme odaklanmasını istedi.
“1998’de ayağa kalktım. 2017’de ayağa kalktım. Şu anda hala ayaktayım” dedi. “Şu anda hayatım, NDA’nın bu korkunç yasal aracını parçalamaya çalışan kampanya tarafından tanımlanıyor. Güçlü olanı mümkün kılan budur. Harvey sadece bir adam, zayıf bir adam. Ve o toplum tarafından böyle davranmasına izin verilen bir adam çünkü biz şöhret ve güç dalkavuklarıyız.”
Morton’la yaptığı konuşmalar ve film yapımcılarıyla yaptığı bir başka tartışma sayesinde, sahne sonunda Perkins’in kabul edebileceği bir noktaya ulaştı. Gardner’ın tutarsızlıkları gidermek için Zoom’da “duygusal” bir saat geçirmeye istekli olmasına minnettar olduğunu söyledi.
Londra ve Toronto’daki kampanyası için Universal Pictures’ın sponsorluğunda sinemanın fayda gösterimlerini ayarlayan Perkins, “Çok anlayışlı, saygılı, nazikti ve dinledi” dedi.
Madden’ın hikayesi de aynı derecede gergindi, ancak senaryoda hiçbir notu yoktu, bu da onun tam bir meme kanseri teşhisi ile uğraşırken kayda geçmeye karar verdiğini gösteriyor. Madden senaryo hakkında “Bu benim sözlerimdi,” dedi. Ardından yapımcılar, bu yılın başlarında, Madden kızlarından birini üniversiteye bırakırken ona filmi izlemesi için 24 saatlik bir bağlantı gönderdi. Zaten duygulanan ikili otel odalarında oturup izledi.
Madden bir röportajda “Buna çok üzülmüştüm, söyleyebileceğim tek şey bu,” dedi. “Fiziksel olarak geri teptim. Olmak istemediğim, dönüştüğüm bu kişiyle karşı karşıya olduğumu hissettim. Ve gerçekten üzücü ve şok ediciydi. Hayatımın gittiği yöne gitmesine üzüldüm, ”dedi gözyaşlarını boğarak. “Oldukça korkunçtu.”
O erken görüntülemeden bu yana, Madden sinemaya geldi. Üç kez gördü ve kızlarının sinemayla ve ayağa kalktığı için onunla gurur duymasına yardımcı oldu. 2017’de kayda geçme kararında ve bu deneyimin hayatını nasıl etkilediğini yeniden çerçevelendirmesine yardımcı olmalarında etkili oldular.
“Yazı yayınlanmadan önce büyük kızlarıma bunun çıkmak üzere olduğunu söyledim ve arka plandaydım ama gazeteciler benim adımı koymamı istedi. Gergindim. Beni itip ‘Bak ne kadar iğrenç’ demelerini bekliyordum çünkü onlarla bu konuda hiç konuşmadım. Bunun yerine ‘Aman Tanrım, yapmalısın anne, yapmalısın’ gibiydiler.
“Ve bu çok komik çünkü onlar için çok açık. Yanlış. Ayağa kalkarsın ve sayılırsın ve zorbalığa uğramana izin vermezsin. Ve bu beni gerçekten onlara çok daha fazla yaklaştırdı.”