Yabancı sınırı
Gerçekte, okuldaki yabancı öğrenci sayısı için bir tavan 2010 yılından bu yana yürürlüktedir. Dönemin bakanı Maria Stella Gelmini, her sınıfa kayıtlı öğrencilerin %30'unun “İtalyanca hakkında daha az bilgi sahibi olmasıyla” sınırlanan bir genelgeyi imzaladı. Dil” kuruldu. “. O zaman bile, siyasi tartışmalar patlak verdiğinde, böyle bir karara yol açan nedenler konusunda netlik sağlandı: “Bu tartışmada çoğu zaman haksız bir ideolojik tartışmayı kışkırtma girişimi vardır – o zamanın bakanı söyledi – Yabancı öğrencilerin yoğun olması ırkçılıkla değil, öğretimle ilgili bir sorundur.” Kendisi, iyi İtalyanca konuşamayan öğrencilerin varlığına yönelik bir tavan getirilmesinin “entegrasyonu teşvik edeceğini ve getto oluşumunu önleyeceğini” de sözlerine ekledi. Yalnızca yabancıların bulunduğu sınıflar”. Bireysel kurumlara yönelik bir öneri; ancak istisnalar olabilir; özellikle de bir okulun “göçmen kökenli kayıtlı öğrencilerin belirli bir yüzdesini aşması” nedeniyle bir öğrencinin kaydını reddetmesinin imkansızlığı.
İtalya'da durum nasıl?
O tarihten bu yana 14 yıl geçti ve ülkemizdeki okullardaki yabancı öğrenci sayısında ciddi bir artış yaşandı. Uil Scuola Rua tarafından yayınlanan mevcut en son verilere göre, İtalyanca sınıflarında 960 binden fazla göçmen öğrenci bulunmaktadır; bu, İtalyan kurumlarına kayıtlı toplam öğrencilerin %11,3'üdür. Geçmişe göre artan bir sayı. Bunların %32'sinden fazlası 6 ila 11 yaş arasındaki ve dolayısıyla ilkokula devam eden çocuklardır. Öğrencilerin yarısından fazlası Kuzey İtalya'daki devlet okullarında ağırlanıyor; Lombardiya'da (dört yabancı çocuktan biri bölgedeki anaokullarına kayıtlı) yüksek sayılar var, onu Emilia-Romagna ve Piedmont izliyor. Eğitim ve Liyakat Bakanlığı'nın en güncel verilerine göre, İtalya'daki sınıfların neredeyse yüzde 7'si (yaklaşık 15'te 1) yüzde 30 eşiğini aşıyor; Bunların arasında Pioltello'daki “İkbal Masih” okulunu da sayıyoruz.
Okulu bırakma riski
Okul nüfusunun bileşimini ve İtalyan vatandaşlığına sahip olmayan öğrencilerin gerçek anlamda entegrasyonunu sağlamak için gerekli eğitim kurslarını gözlemlerken, istatistiksel bulgular anadili İngilizce olanlarla bunun yerine İtalyanca öğrenmek zorunda olanlar arasında derin uçurumlar olduğunu gösteriyor. 2022'de okulu bırakma oranı İtalyan öğrencilerde %9,8, yabancılarda ise %30,1 oldu. Kapsayıcı bir okul fikrinden uzaklaşan bir boşluk. Ve eşitsizlikler açısından kötü haber de, hem birinci nesil öğrencilerin İtalyanca puanları hem de matematik öğrencileri için en kötü sonuçları gösteren 2023 Invalsi testlerinden geliyor. Bunun yerine İngilizce öğrenmeyi düşünürsek bu durum tersine döner.
Avrupa'nın geri kalanında ne oluyor?
Eğitim eşitsizliği ve okulu bırakma olgusunu durdurmak için kıtanın geri kalanında neler olup bittiğine bakmamız gerekiyor. Büyük Britanya gibi bazı eyaletlerde, yabancı öğrencilerin başlangıçtaki dezavantajlarının üstesinden gelmek için, 4/5 yaşında zorunlu eğitimin başlaması ve kolay erişim sağlayan yaygın bir anaokulu sistemi ile erken okula kayıt konusuna odaklanılmaktadır. 3 yaşından itibaren tüm ailelere yöneliktir. Çocuklara yönelik hizmetlerin verimliliği aynı zamanda Kuzey Avrupa ülkelerini de erdemli kılmaktadır: Sosyal yardımın aileleri desteklediği ve okula girişi kolaylaştırdığı Norveç, Danimarka, Finlandiya gibi ülkeler. Daha büyük çocukların öğrenme yollarıyla ilgili olarak, sıklıkla referans olarak alınan model, sıradan sınıflar ile öğrencinin yaş grubuna göre ait olduğu sınıfa hemen dahil edilmesi ve kabul veya kabul gibi hibrit modellerin bir kombinasyonunu sağlayan Fransız modelidir. Dilin hızlı öğrenilmesine imkan verecek şekilde klasik ulusal kurslardan farklı eğitim tekliflerinin sunulduğu geçiş sınıfları.
Gerçekte, okuldaki yabancı öğrenci sayısı için bir tavan 2010 yılından bu yana yürürlüktedir. Dönemin bakanı Maria Stella Gelmini, her sınıfa kayıtlı öğrencilerin %30'unun “İtalyanca hakkında daha az bilgi sahibi olmasıyla” sınırlanan bir genelgeyi imzaladı. Dil” kuruldu. “. O zaman bile, siyasi tartışmalar patlak verdiğinde, böyle bir karara yol açan nedenler konusunda netlik sağlandı: “Bu tartışmada çoğu zaman haksız bir ideolojik tartışmayı kışkırtma girişimi vardır – o zamanın bakanı söyledi – Yabancı öğrencilerin yoğun olması ırkçılıkla değil, öğretimle ilgili bir sorundur.” Kendisi, iyi İtalyanca konuşamayan öğrencilerin varlığına yönelik bir tavan getirilmesinin “entegrasyonu teşvik edeceğini ve getto oluşumunu önleyeceğini” de sözlerine ekledi. Yalnızca yabancıların bulunduğu sınıflar”. Bireysel kurumlara yönelik bir öneri; ancak istisnalar olabilir; özellikle de bir okulun “göçmen kökenli kayıtlı öğrencilerin belirli bir yüzdesini aşması” nedeniyle bir öğrencinin kaydını reddetmesinin imkansızlığı.
İtalya'da durum nasıl?
O tarihten bu yana 14 yıl geçti ve ülkemizdeki okullardaki yabancı öğrenci sayısında ciddi bir artış yaşandı. Uil Scuola Rua tarafından yayınlanan mevcut en son verilere göre, İtalyanca sınıflarında 960 binden fazla göçmen öğrenci bulunmaktadır; bu, İtalyan kurumlarına kayıtlı toplam öğrencilerin %11,3'üdür. Geçmişe göre artan bir sayı. Bunların %32'sinden fazlası 6 ila 11 yaş arasındaki ve dolayısıyla ilkokula devam eden çocuklardır. Öğrencilerin yarısından fazlası Kuzey İtalya'daki devlet okullarında ağırlanıyor; Lombardiya'da (dört yabancı çocuktan biri bölgedeki anaokullarına kayıtlı) yüksek sayılar var, onu Emilia-Romagna ve Piedmont izliyor. Eğitim ve Liyakat Bakanlığı'nın en güncel verilerine göre, İtalya'daki sınıfların neredeyse yüzde 7'si (yaklaşık 15'te 1) yüzde 30 eşiğini aşıyor; Bunların arasında Pioltello'daki “İkbal Masih” okulunu da sayıyoruz.
Okulu bırakma riski
Okul nüfusunun bileşimini ve İtalyan vatandaşlığına sahip olmayan öğrencilerin gerçek anlamda entegrasyonunu sağlamak için gerekli eğitim kurslarını gözlemlerken, istatistiksel bulgular anadili İngilizce olanlarla bunun yerine İtalyanca öğrenmek zorunda olanlar arasında derin uçurumlar olduğunu gösteriyor. 2022'de okulu bırakma oranı İtalyan öğrencilerde %9,8, yabancılarda ise %30,1 oldu. Kapsayıcı bir okul fikrinden uzaklaşan bir boşluk. Ve eşitsizlikler açısından kötü haber de, hem birinci nesil öğrencilerin İtalyanca puanları hem de matematik öğrencileri için en kötü sonuçları gösteren 2023 Invalsi testlerinden geliyor. Bunun yerine İngilizce öğrenmeyi düşünürsek bu durum tersine döner.
Avrupa'nın geri kalanında ne oluyor?
Eğitim eşitsizliği ve okulu bırakma olgusunu durdurmak için kıtanın geri kalanında neler olup bittiğine bakmamız gerekiyor. Büyük Britanya gibi bazı eyaletlerde, yabancı öğrencilerin başlangıçtaki dezavantajlarının üstesinden gelmek için, 4/5 yaşında zorunlu eğitimin başlaması ve kolay erişim sağlayan yaygın bir anaokulu sistemi ile erken okula kayıt konusuna odaklanılmaktadır. 3 yaşından itibaren tüm ailelere yöneliktir. Çocuklara yönelik hizmetlerin verimliliği aynı zamanda Kuzey Avrupa ülkelerini de erdemli kılmaktadır: Sosyal yardımın aileleri desteklediği ve okula girişi kolaylaştırdığı Norveç, Danimarka, Finlandiya gibi ülkeler. Daha büyük çocukların öğrenme yollarıyla ilgili olarak, sıklıkla referans olarak alınan model, sıradan sınıflar ile öğrencinin yaş grubuna göre ait olduğu sınıfa hemen dahil edilmesi ve kabul veya kabul gibi hibrit modellerin bir kombinasyonunu sağlayan Fransız modelidir. Dilin hızlı öğrenilmesine imkan verecek şekilde klasik ulusal kurslardan farklı eğitim tekliflerinin sunulduğu geçiş sınıfları.