Bu nedenle son zamanlarda artan bir trend doğrulanıyor. Bu da ailelerin çocuklarının topallama performansının sorumluluğunu başka yerde aradığını gösteriyor. İlk çeyreğin (veya bağlama bağlı olarak ikinci çeyreğin) sonunda her üç öğrenciden birinin en az bir derste altının altında kaldığı ve on öğrenciden birinin şu anda altı puanın altında kaldığı göz önüne alındığında, ikincisi nadir görülen bir şey değildir. en az üç eksiklik.
Kötü bir karnenin hatası nadiren yalnızca çocuklarındır
Ancak görüldüğü üzere hakim olan tutum affetmeye götüren tutum: Görüşülen öğrencilerin %67'si ebeveynlerinin durumu anladığını, iyimser olduklarını ve biraz çabayla yıl sonuna kadar o olumsuz oyların yeterli olacağını hayal ettiklerini söyledi. . Ancak analiz edilen örneklemdeki yetersiz öğrencilerin %24'ü için işler daha da kötüleşti: ikincisi anne ve babaların saldırılarına hedef oldu.
Ancak hâlâ bir günah keçisi arayan ve bunu okulda bulanlar da var, sayıları az değil: yaklaşık on aileden biri, tamamı olmasa da kısmen, öğretim kadrosunu öğrenciyi gerektiği gibi desteklememekle suçluyor. Aşırı durumlarda, ara görüşmeler sırasında veli-öğretmen çatışmasının artmasına bile yol açan bir yaklaşım: görüşülen kişilerin %2'sinin belirttiği gibi fiziksel veya %4'üne göre sözlü.
Artık geçmişteki cezalar yok
Çocuklara yönelik kesinlikle hoşgörülü bir muamele, aynı zamanda kötü karneye yönelik geleneksel karşı hamlelerden birinin yavaş yavaş ortadan kalkmasına da yol açıyor: insanları “düşündürmek” için verilen o küçük geçici cezalar. Artık “yetersiz” öğrencilerin üçte birinden azı (%31) etkileniyor.
Tabiri caizse en yaygın olanı akıllı telefon, video oyun konsolu ve TV kullanımındaki sınırlamadır (%14). Bunu arkadaşlarla dışarı çıkmanın, spor ve hobilerle uğraşmanın yasağı (%9) takip ediyor. Üçüncü sırada ise ara sıra veya ara sıra “hizmet” veya ufak işler yapma zorunluluğu (%4) yer alıyor. Harçlık harçlığında azalma daha nadirdir (%2).
“Günümüzün İtalyan ebeveynlerinin pedagojik yaklaşımı ebeveynlerininkinden kesinlikle farklı: Birkaç on yıl öncesine kadar ara karnelerin teslimi okula topallayarak giden öğrenciler için neredeyse dramatik bir an olsa da, bugün çoğu bu durumu nispeten sakin bir şekilde karşılıyor. bu geçit. Aslında cezanın kesin olmadığını, sadece 3 kişiden 1'inin kısıtlayıcı tedbir aldığını ve bazı durumlarda yetişkinlerin öfkesine hedef olmayacaklarını biliyorlar. Çünkü her geçen gün daha fazla anne ve baba kötü karnelerin suçunu öğretmenlere yüklüyor”Skuola.net'in yöneticisi Daniele Grassucci de öyle.
Kötü bir karnenin hatası nadiren yalnızca çocuklarındır
Ancak görüldüğü üzere hakim olan tutum affetmeye götüren tutum: Görüşülen öğrencilerin %67'si ebeveynlerinin durumu anladığını, iyimser olduklarını ve biraz çabayla yıl sonuna kadar o olumsuz oyların yeterli olacağını hayal ettiklerini söyledi. . Ancak analiz edilen örneklemdeki yetersiz öğrencilerin %24'ü için işler daha da kötüleşti: ikincisi anne ve babaların saldırılarına hedef oldu.
Ancak hâlâ bir günah keçisi arayan ve bunu okulda bulanlar da var, sayıları az değil: yaklaşık on aileden biri, tamamı olmasa da kısmen, öğretim kadrosunu öğrenciyi gerektiği gibi desteklememekle suçluyor. Aşırı durumlarda, ara görüşmeler sırasında veli-öğretmen çatışmasının artmasına bile yol açan bir yaklaşım: görüşülen kişilerin %2'sinin belirttiği gibi fiziksel veya %4'üne göre sözlü.
Artık geçmişteki cezalar yok
Çocuklara yönelik kesinlikle hoşgörülü bir muamele, aynı zamanda kötü karneye yönelik geleneksel karşı hamlelerden birinin yavaş yavaş ortadan kalkmasına da yol açıyor: insanları “düşündürmek” için verilen o küçük geçici cezalar. Artık “yetersiz” öğrencilerin üçte birinden azı (%31) etkileniyor.
Tabiri caizse en yaygın olanı akıllı telefon, video oyun konsolu ve TV kullanımındaki sınırlamadır (%14). Bunu arkadaşlarla dışarı çıkmanın, spor ve hobilerle uğraşmanın yasağı (%9) takip ediyor. Üçüncü sırada ise ara sıra veya ara sıra “hizmet” veya ufak işler yapma zorunluluğu (%4) yer alıyor. Harçlık harçlığında azalma daha nadirdir (%2).
“Günümüzün İtalyan ebeveynlerinin pedagojik yaklaşımı ebeveynlerininkinden kesinlikle farklı: Birkaç on yıl öncesine kadar ara karnelerin teslimi okula topallayarak giden öğrenciler için neredeyse dramatik bir an olsa da, bugün çoğu bu durumu nispeten sakin bir şekilde karşılıyor. bu geçit. Aslında cezanın kesin olmadığını, sadece 3 kişiden 1'inin kısıtlayıcı tedbir aldığını ve bazı durumlarda yetişkinlerin öfkesine hedef olmayacaklarını biliyorlar. Çünkü her geçen gün daha fazla anne ve baba kötü karnelerin suçunu öğretmenlere yüklüyor”Skuola.net'in yöneticisi Daniele Grassucci de öyle.