Kira ve faturalar da dahil olmak üzere harcamaların altında ezilen ofis dışında
Dolayısıyla bu orantısızlıkla karşı karşıya kalan öğrencilerin özel kiralık ev piyasasına yönelmekten başka çaresi kalmıyor: Özellikle turizm mesleğinin güçlü olduğu şehirlerde genel kira maliyetlerinin arttığı bir ortamda, durumun gerçekten de ciddi bir hal alması şaşırtıcı değil. sürdürülemez. . CGIL, Udu (Öğrenci Birliği) ve Sunia (kiracıları temsil eden sendika) tarafından yürütülen yakın tarihli bir analize göre, “kampüs dışında” yaşayan neredeyse her 3 kişiden 1’i kira ve kamu hizmetlerini ödemede ciddi zorluk yaşadıklarını söyledi.
Yerler artıyor, acil durum devam ediyor
Bazı ilerlemelerin kaydedildiğini söylemek gerekir. Akademik yılda Anvur soruşturmasının göze çarpan özelliklerini vurgulayan Skuola.net portalının da altını çizdiği gibi. 2022/23 sezonunda toplam mevcut kontenjan 44.733’tü. Dolayısıyla yüzde 10’a yakın bir artış yaşandı. Ancak SiyasetR’nin 2026 yılına kadar yatak sayısını 100 bine çıkarmayı hedefleyen iddialı hedeflerine kıyasla büyüme hızı hala çok yavaş. Ancak Planın üçüncü taksiti raporlama aşamasında ve ardından fonların ödenmesinde zorluklar yaşadı. tam da bu yönüyle. Tam olarak en iyi başlangıç değil.
Ancak bu hedefe zaten ulaşmış olsaydık bile senaryo yine de oldukça olumsuz olurdu. 2021/2022 eğitim-öğretim yılında (sonuncusu ANVUR tarafından referans alınmıştır) toplam “site dışı” öğrenci sayısı 446 binin üzerindeydi. Eğer gerçekten alanı, yer tahsisinde öncelik sahibi olacak kişilere, yani ilerlemekte olanlara veya en fazla bir yıl ilerlememiş olanlara göre daraltmak istersek, rakam 386 bine düşüyor. Ama sonuç değişmiyor. Ve çıkışlar (mezunlar, okuldan ayrılanlar ve ikamet ettikleri bölgeye geri dönenler arasındaki) ile yeni girişler (kayıtlı veya yeni transfer olanlar) arasındaki dengenin yıldan yıla biraz değiştiği göz önüne alındığında, büyük bir hata marjı olmadan, başlangıç için şu söylenebilir: akademik yıl, başvuran 9 kişiden yalnızca 1’i öğrenci yurduna erişebilecektir. Üstelik yüksek kira ödemek zorunda kalırsanız ve çalışarak geçiminizi sağlamak zorunda kalırsanız okulu bırakmak oldukça kolaydır. Üssün halka açık bir “yatağı” ele geçirme şansı ortadan kalkıyor.
Üstelik yurt dışı yerleşikler grubunda sadece kayıtlı oldukları üniversiteye göre bölge dışında ikamet eden öğrencileri değil (ANVUR’un yaptığı gibi) bölge dışında yaşayan öğrencileri de dikkate alırsak durum daha da vahim bir hal alabilir. il: Bu durumda sayı artacak, CNSU’nun (Üniversite Öğrencileri Yüksek Konseyi) son raporuna göre 750 binin (kesin olarak 764.146) üzerinde olacak. Ve bazı durumlarda işe gidip gelme, transfer olmaya kıyasla kesinlikle geçerli bir seçenek olsa da, diğer bağlamlarda eğitim hakkına bir ölçüde zarar veren bir çözüm olabilir.
Bazı bölgelerde durum trajik
Ve her zaman bölgesel farklılıklar gibi asırlık bir sorun var. Aslında en azından biraz daha fazla çaba göstermeye çalışan bölgeler var. Tehlikede sıkışıp kalan diğerleri. Örneğin Abruzzo’da her “yatak” için saha dışından 90 öğrenci kavga ediyor. Her 20 öğrenciye yaklaşık bir yerin düştüğü Basilicata ve Molise’de de durum karmaşık: sırasıyla 21,9 ve 20,6.
Her ne kadar asıl oyun, deplasman oyuncularının neredeyse yarısının yoğunlaştığı daha büyük bölgelerde oynansa da: Lombardiya, Lazio ve Emilia Romagna. Yalnızca ilki ulusal ortalamanın altında kalmayı başararak, yer başına 7,5 öğrenciye ulaştı; diğerleri ise bunun oldukça üstünde: Yatak başına düşen öğrenci oranı 13,1 olan Lazio, 1’e 18,1 olan Emilia.
Ancak, mevcut kontenjan sayısının (2.727) okul dışı öğrenci sayısından (2.615 kişi dahil) bile daha yüksek olduğu Calabria’da ve 1,1 orana sahip Sardinya’da tam tersi dinamikler kaydediliyor. Puglia’dan (2.3) ve gelen iyi veriler
Sicilya (2.5). Açıkçası o zaman ne tür çözümlerden bahsettiğimizi görmemiz gerekiyor. Ancak İtalya’nın diğer bölgelerinden gelen öğrenciler üzerindeki baskının bu bölgelerde daha düşük olduğu da bir gerçek.
“Son yirmi yılda, üniversitelerin ve diploma programlarının “evde” çoğaltılmasına birçok kaynak yatırımı yapıldı, ancak bu durum öğrencilerin üniversite eğitimlerini tamamlamak için ikamet ettikleri yerden taşınma ihtiyacını ortadan kaldırmadı. Çünkü yeterlilik, alındığı her yerde aynı hukuki değere sahip olsa bile iş piyasasındaki etkinliği veya kullanılabilirliği konusunda aynı şey söylenemez. Ve aileler de bunu biliyor: Herkese adil fiyatta bir yatak garantisi verecek yeterli yapılara sahip olmasak da, öğrencilerin “göçüne” tanık olmaya devam etmemizin nedeni budur. Aslında bu arada öğrenci yurtlarındaki yer sayısı ihtiyacı karşılayacak kadar artmadı. Sorunları düzeltmek için çok daha fazla yatırım ve birkaç yıllık çalışma gerekecek: bu arada okul dışındaki öğrenciler de soyulmaya devam ediyor”Skuola.net’in yöneticisi Daniele Grassucci veriler hakkında bu şekilde yorum yapıyor.
Dolayısıyla bu orantısızlıkla karşı karşıya kalan öğrencilerin özel kiralık ev piyasasına yönelmekten başka çaresi kalmıyor: Özellikle turizm mesleğinin güçlü olduğu şehirlerde genel kira maliyetlerinin arttığı bir ortamda, durumun gerçekten de ciddi bir hal alması şaşırtıcı değil. sürdürülemez. . CGIL, Udu (Öğrenci Birliği) ve Sunia (kiracıları temsil eden sendika) tarafından yürütülen yakın tarihli bir analize göre, “kampüs dışında” yaşayan neredeyse her 3 kişiden 1’i kira ve kamu hizmetlerini ödemede ciddi zorluk yaşadıklarını söyledi.
Yerler artıyor, acil durum devam ediyor
Bazı ilerlemelerin kaydedildiğini söylemek gerekir. Akademik yılda Anvur soruşturmasının göze çarpan özelliklerini vurgulayan Skuola.net portalının da altını çizdiği gibi. 2022/23 sezonunda toplam mevcut kontenjan 44.733’tü. Dolayısıyla yüzde 10’a yakın bir artış yaşandı. Ancak SiyasetR’nin 2026 yılına kadar yatak sayısını 100 bine çıkarmayı hedefleyen iddialı hedeflerine kıyasla büyüme hızı hala çok yavaş. Ancak Planın üçüncü taksiti raporlama aşamasında ve ardından fonların ödenmesinde zorluklar yaşadı. tam da bu yönüyle. Tam olarak en iyi başlangıç değil.
Ancak bu hedefe zaten ulaşmış olsaydık bile senaryo yine de oldukça olumsuz olurdu. 2021/2022 eğitim-öğretim yılında (sonuncusu ANVUR tarafından referans alınmıştır) toplam “site dışı” öğrenci sayısı 446 binin üzerindeydi. Eğer gerçekten alanı, yer tahsisinde öncelik sahibi olacak kişilere, yani ilerlemekte olanlara veya en fazla bir yıl ilerlememiş olanlara göre daraltmak istersek, rakam 386 bine düşüyor. Ama sonuç değişmiyor. Ve çıkışlar (mezunlar, okuldan ayrılanlar ve ikamet ettikleri bölgeye geri dönenler arasındaki) ile yeni girişler (kayıtlı veya yeni transfer olanlar) arasındaki dengenin yıldan yıla biraz değiştiği göz önüne alındığında, büyük bir hata marjı olmadan, başlangıç için şu söylenebilir: akademik yıl, başvuran 9 kişiden yalnızca 1’i öğrenci yurduna erişebilecektir. Üstelik yüksek kira ödemek zorunda kalırsanız ve çalışarak geçiminizi sağlamak zorunda kalırsanız okulu bırakmak oldukça kolaydır. Üssün halka açık bir “yatağı” ele geçirme şansı ortadan kalkıyor.
Üstelik yurt dışı yerleşikler grubunda sadece kayıtlı oldukları üniversiteye göre bölge dışında ikamet eden öğrencileri değil (ANVUR’un yaptığı gibi) bölge dışında yaşayan öğrencileri de dikkate alırsak durum daha da vahim bir hal alabilir. il: Bu durumda sayı artacak, CNSU’nun (Üniversite Öğrencileri Yüksek Konseyi) son raporuna göre 750 binin (kesin olarak 764.146) üzerinde olacak. Ve bazı durumlarda işe gidip gelme, transfer olmaya kıyasla kesinlikle geçerli bir seçenek olsa da, diğer bağlamlarda eğitim hakkına bir ölçüde zarar veren bir çözüm olabilir.
Bazı bölgelerde durum trajik
Ve her zaman bölgesel farklılıklar gibi asırlık bir sorun var. Aslında en azından biraz daha fazla çaba göstermeye çalışan bölgeler var. Tehlikede sıkışıp kalan diğerleri. Örneğin Abruzzo’da her “yatak” için saha dışından 90 öğrenci kavga ediyor. Her 20 öğrenciye yaklaşık bir yerin düştüğü Basilicata ve Molise’de de durum karmaşık: sırasıyla 21,9 ve 20,6.
Her ne kadar asıl oyun, deplasman oyuncularının neredeyse yarısının yoğunlaştığı daha büyük bölgelerde oynansa da: Lombardiya, Lazio ve Emilia Romagna. Yalnızca ilki ulusal ortalamanın altında kalmayı başararak, yer başına 7,5 öğrenciye ulaştı; diğerleri ise bunun oldukça üstünde: Yatak başına düşen öğrenci oranı 13,1 olan Lazio, 1’e 18,1 olan Emilia.
Ancak, mevcut kontenjan sayısının (2.727) okul dışı öğrenci sayısından (2.615 kişi dahil) bile daha yüksek olduğu Calabria’da ve 1,1 orana sahip Sardinya’da tam tersi dinamikler kaydediliyor. Puglia’dan (2.3) ve gelen iyi veriler
Sicilya (2.5). Açıkçası o zaman ne tür çözümlerden bahsettiğimizi görmemiz gerekiyor. Ancak İtalya’nın diğer bölgelerinden gelen öğrenciler üzerindeki baskının bu bölgelerde daha düşük olduğu da bir gerçek.
“Son yirmi yılda, üniversitelerin ve diploma programlarının “evde” çoğaltılmasına birçok kaynak yatırımı yapıldı, ancak bu durum öğrencilerin üniversite eğitimlerini tamamlamak için ikamet ettikleri yerden taşınma ihtiyacını ortadan kaldırmadı. Çünkü yeterlilik, alındığı her yerde aynı hukuki değere sahip olsa bile iş piyasasındaki etkinliği veya kullanılabilirliği konusunda aynı şey söylenemez. Ve aileler de bunu biliyor: Herkese adil fiyatta bir yatak garantisi verecek yeterli yapılara sahip olmasak da, öğrencilerin “göçüne” tanık olmaya devam etmemizin nedeni budur. Aslında bu arada öğrenci yurtlarındaki yer sayısı ihtiyacı karşılayacak kadar artmadı. Sorunları düzeltmek için çok daha fazla yatırım ve birkaç yıllık çalışma gerekecek: bu arada okul dışındaki öğrenciler de soyulmaya devam ediyor”Skuola.net’in yöneticisi Daniele Grassucci veriler hakkında bu şekilde yorum yapıyor.