Az önce anlatılanlar, 2017 bütçe kanunundan başlayarak mümkündü ve bunu takip eden yıllarda Devletin, devlet üniversitelerine kayıtlı olanların öğrenim görmelerine olanak tanıyan gelir ve liyakat şartlarını öğrenciler için daha elverişli bir şekilde revize ettiği başka hükümler izledi. üniversite harçlarını ödemekten tamamen veya kısmen muaf tutuldu.
Kitlesel muafiyetten en çok Güney yararlanıyor
Ayrıca, muafiyetlere ilişkin verilere daha da fazla önem verilmesi, yine ulusal düzeyde üyelerde bir artışın görüldüğü durumdur: 2015 ile 2021 arasında, ara dalgalanmalarla da olsa, üyelerin sayısı +%4,5 arttı. Aynı 2021’de öğrencilerin ödediği toplam harç miktarı 2015’e göre %-3,3 düştü.
Üstelik bu seferlik ülkenin genellikle en zor durumda olan bölgeleri bu avantajdan yararlanıyor. Büyük ölçüde gelire dayalı olan muafiyetten yararlanma gereklilikleri ışığında, 2021’de Güney bölgelerinde yararlanıcıların yüzdesi kayıtlı toplamın %45’ine bile yakındır. Merkezde bu oran %34,4’e düşüyor, Kuzey’de ise %30’un biraz altında kalıyor. Senaryodaki değişikliği anlamak için bu rakamları bir kez daha 2015-2016 arasındaki iki yıllık dönemle karşılaştırmak yeterli: Aslında o dönemde üniversite harçlarını ödemekten muafiyetlerin toplam yüzdesi %7,6 arasında dalgalanıyordu. Kuzeybatıda ve Adaların %14,3’ünde.
Ödeyenler azalıyor, tutarlar artıyor
Elbette tüm bunların bir dezavantajı var. Ve bu durum diğer üniversite öğrencilerini de etkiliyor. Aslında kayıt ücretini ödemek zorunda olan öğrenci sayısının azaltılmasıyla üniversitelerin diğerlerinden talep ettiği ücretlerin artması neredeyse kaçınılmazdı. Mevzuat değişikliğinin ardından hızlı ve tutarlı bir büyüme yaşandı ve ortalama vergi miktarının kişi başına 1.134 avrodan (2015’te) 1.421 avroya (2021’de) yükselmesiyle sonuçlandı: +%25 artış .
Üstelik bu konuda İtalya’nın çeşitli bölgeleri de aynı kaderi izledi. Orta vadeli bir analiz yapmak gerekirse, “ödeme yapan” öğrencilerin ödediği ücretlerdeki ortalama artış, her yerde az çok fark edilir bir artış kaydetti: Kuzey’de +200-250 avro, Merkez’de +220 avro, Orta’da +350 avro. Güneyde, Adalarda +140 euro. Üniversite harçlarının ortalama tutarı Kuzey’de yaklaşık 1.600 Euro’dan Merkez’de 1.300 Euro’ya kadar değişmekte, Güney’de 1.200’e, Adalar’da ise 1.100’e ulaşmaktadır.
Kitlesel muafiyetten en çok Güney yararlanıyor
Ayrıca, muafiyetlere ilişkin verilere daha da fazla önem verilmesi, yine ulusal düzeyde üyelerde bir artışın görüldüğü durumdur: 2015 ile 2021 arasında, ara dalgalanmalarla da olsa, üyelerin sayısı +%4,5 arttı. Aynı 2021’de öğrencilerin ödediği toplam harç miktarı 2015’e göre %-3,3 düştü.
Üstelik bu seferlik ülkenin genellikle en zor durumda olan bölgeleri bu avantajdan yararlanıyor. Büyük ölçüde gelire dayalı olan muafiyetten yararlanma gereklilikleri ışığında, 2021’de Güney bölgelerinde yararlanıcıların yüzdesi kayıtlı toplamın %45’ine bile yakındır. Merkezde bu oran %34,4’e düşüyor, Kuzey’de ise %30’un biraz altında kalıyor. Senaryodaki değişikliği anlamak için bu rakamları bir kez daha 2015-2016 arasındaki iki yıllık dönemle karşılaştırmak yeterli: Aslında o dönemde üniversite harçlarını ödemekten muafiyetlerin toplam yüzdesi %7,6 arasında dalgalanıyordu. Kuzeybatıda ve Adaların %14,3’ünde.
Ödeyenler azalıyor, tutarlar artıyor
Elbette tüm bunların bir dezavantajı var. Ve bu durum diğer üniversite öğrencilerini de etkiliyor. Aslında kayıt ücretini ödemek zorunda olan öğrenci sayısının azaltılmasıyla üniversitelerin diğerlerinden talep ettiği ücretlerin artması neredeyse kaçınılmazdı. Mevzuat değişikliğinin ardından hızlı ve tutarlı bir büyüme yaşandı ve ortalama vergi miktarının kişi başına 1.134 avrodan (2015’te) 1.421 avroya (2021’de) yükselmesiyle sonuçlandı: +%25 artış .
Üstelik bu konuda İtalya’nın çeşitli bölgeleri de aynı kaderi izledi. Orta vadeli bir analiz yapmak gerekirse, “ödeme yapan” öğrencilerin ödediği ücretlerdeki ortalama artış, her yerde az çok fark edilir bir artış kaydetti: Kuzey’de +200-250 avro, Merkez’de +220 avro, Orta’da +350 avro. Güneyde, Adalarda +140 euro. Üniversite harçlarının ortalama tutarı Kuzey’de yaklaşık 1.600 Euro’dan Merkez’de 1.300 Euro’ya kadar değişmekte, Güney’de 1.200’e, Adalar’da ise 1.100’e ulaşmaktadır.