Kuzey’in çağrısı giderek güçleniyor
Raporun incelediği son 2021/22 akademik yılında, dışarıdan gelenler ile yerleşiklerin ayrılanları arasındaki üniversite kayıtları dengesi aslında açıkça Kuzey’deki yapıların lehinedir. On yıl öncesinden (2011/12) verileri parametre olarak aldığımızda, örneğin Piedmont’un kayıtlarda yaklaşık dörtte bir oranında (+%23,8) bir artış gördüğünü gözlemleyebiliriz; Emilia-Romagna %21,3 büyüme kaydetti; Lombardiya %17,9 oranında.
Tablo, biraz farklı oranlarda da olsa, mutlak rakamlara da bakılarak doğrulanıyor. Bu bağlamda, 2011-2021 yılları arasında 44 bin öğrenci artışıyla Lombardiya aslan payını alırken, onu 31 bin öğrenciyle Emilia-Romagna ve Piedmont (+25 bin) takip etti. Veneto’daki sonuç da iyiydi: %10,7 artışla +11,7 bin öğrenci.
Öte yandan hem Güney’den hem de Merkez’den kaçış giderek belirginleşiyor. Yüzde cinsinden 2011-2021 arasındaki en önemli düşüş, üniversite öğrencilerinin neredeyse üçte birini (%-30,3) kaybeden Abruzzo’da kaydedildi. Ardından Basilicata (-%24,6), Calabria (-%20,5) ve Sicilya (-%18,6) geliyor.
Sicilya ve Campania’dan gerçek bir göç
Ancak mutlak rakamlara dönersek, “siyah gömlek” giyen Sicilya’dır: on yılda yaklaşık 25.000 daha az öğrenci. Campania’dan göç de dikkate değerdi: 24,3 bin öğrenci kayıptı. Ayrıca Abruzzo’dan (-19 bin öğrenci), Puglia’dan (yaklaşık 13 bin daha az öğrenci) ve Calabria’dan (-10,6 bin öğrenci). Ayrıca, İtalya’nın dört bir yanından gelen üniversite öğrencilerinin tarihi bir varış bölgesi olan Lazio’ya ilişkin veriler de dikkate değerdir: on yıl içinde üniversitelere kayıtlı öğrenci sayısında neredeyse 6 bin öğrencilik bir düşüş görüldü.
Durumun daha güncel ve kesin bir resmini elde etmek için, geleneksel üniversitelerin ilk yılında kayıt yaptıranların en son kayıt eğilimlerine bakmak da ilginçtir; bu nedenle onları harekete geçmeye itmektedir. ANVUR’un elindeki verilere göre 2021/2022’de yaklaşık 306 bin yeni ofis dışında çalışan vardı. Bu, bölgesel hareketliliğin ne kadar yaygın bir olgu olduğunu ve daha önce vurgulanan eğilimleri takip ederek, ancak bazı önemli farklılıklarla yapılandırıldığını yinelemektedir.
En çekici bölgeler arasında, giden her öğrenci için 4,3’ün diğer bölgelerden girdiği Emilia-Romagna zirvede yer alıyor. Ancak ikinci sırada Lazio yer alıyor (giden her öğrenci için 3,1 öğrenci), bu nedenle en azından ilk kayıtlar açısından gelişme gösteriyor gibi görünüyor. Lombardiya için üçüncü sıra (her selamlanan kişi için 2,2 öğrenci kazandı), Umbria’nın (2,1), Piedmont ve Toskana’nın (her ikisi de 1,7) ve Trentino-Alto Adige’nin (1,1) hemen üstünde. Ancak Güney ve Adalar’ın tüm bölgeleri negatif bakiyeye sahiptir. Özellikle Basilicata, Calabria, Puglia ve Sardunya’da bu oran 0,1; bu, giden her 10 öğrenciden yalnızca birinin diğer bölgelerden girdiği anlamına geliyor.
Okul dışından gelen öğrencilerin göç akışları
Ama sonuçta şehir dışından gelenler nereden geliyor ve hangi bölgelere taşınıyor? Ulusal düzeyde, ortalama olarak 5 birinci sınıf öğrencisi hamlesinden 1’i. Ancak tabii ki menşe alanı belirleyicidir. Bölgesel sınırların ötesinde kayıtlı öğrenci yüzdesinin en yüksek olduğu bölge Aosta Vadisi’dir – ilk yılda kaydolan öğrencilerin %77,2’si bunu başka bir bölgedeki bir üniversiteye yapmaktadır – ancak bu durumda bu, kendi üniversitesinde mevcut olan eğitim teklifi türüdür. Bu kitlesel göçü belirleyecek bölge. Aynı şey Basilicata (birinci sınıf öğrencilerinin %75,3’ü ayrılır), Molise (%63,6) ve Trentino-Alto Adige (%58,4) için de söylenebilir.
Abruzzo (giden birinci sınıf öğrencilerinin %42,4’ü), Calabria (%36,7) ve Puglia’dan (%32,2) gelen veriler daha ikna edicidir. Ama aynı zamanda Marche’den (%34,7), Friuli Venezia Giulia’dan (%31), Liguria’dan (%29,6), Umbria’dan (%28,7), Veneto’dan (%28,6). Yani Sicilya’dan daha kötü durumdalar (birinci sınıf öğrencilerinin %22,9’u kaçıyor).
Aksine öğrencilerini ilk sırada tutmayı başaran bölgeler arasında Lazio’yu görüyoruz: 10 kişiden 1’inden azı (%9,5) başka bir bölgedeki üniversiteye gitmeyi ve okumayı seçiyor. Bunu Lombardiya (%13,4), Campania (%14,1), Toskana (%15,2), Emilia-Romagna (%16,1), Piedmont (%18) ve Sardunya (%18,1) takip ediyor.
“Paradoksal bir durumdayız: Son 10 yılda hiç bu kadar çok üniversite öğrencisi kaydolmamıştı, ancak güney bölgeleri on yıl öncesine göre daha az kayıt yaptırıyor. Bütün bunlar, Güney İtalya’daki eğitim olanaklarını artırmak için gösterilen çabalara ve yatırımlara rağmen. Aslında aynı dönemde lisans derslerinin sayısı sadece Kuzey’de değil, Güney’de de arttı – Toskana’da Sicilya’daki kadar çok var – ama açıkça öğrencilerin ihtiyaçlarını karşılayamadan. Bu arada pratik olarak sabit kalan tek şey, SiyasetR’nin önemli ve halen devam eden bir artış planlamasından önce 40.000’in biraz üzerinde kalan üniversite yurtlarındaki yatak sayısıdır.”Skuola.net’in yöneticisi Daniele Grassucci de öyle.
Raporun incelediği son 2021/22 akademik yılında, dışarıdan gelenler ile yerleşiklerin ayrılanları arasındaki üniversite kayıtları dengesi aslında açıkça Kuzey’deki yapıların lehinedir. On yıl öncesinden (2011/12) verileri parametre olarak aldığımızda, örneğin Piedmont’un kayıtlarda yaklaşık dörtte bir oranında (+%23,8) bir artış gördüğünü gözlemleyebiliriz; Emilia-Romagna %21,3 büyüme kaydetti; Lombardiya %17,9 oranında.
Tablo, biraz farklı oranlarda da olsa, mutlak rakamlara da bakılarak doğrulanıyor. Bu bağlamda, 2011-2021 yılları arasında 44 bin öğrenci artışıyla Lombardiya aslan payını alırken, onu 31 bin öğrenciyle Emilia-Romagna ve Piedmont (+25 bin) takip etti. Veneto’daki sonuç da iyiydi: %10,7 artışla +11,7 bin öğrenci.
Öte yandan hem Güney’den hem de Merkez’den kaçış giderek belirginleşiyor. Yüzde cinsinden 2011-2021 arasındaki en önemli düşüş, üniversite öğrencilerinin neredeyse üçte birini (%-30,3) kaybeden Abruzzo’da kaydedildi. Ardından Basilicata (-%24,6), Calabria (-%20,5) ve Sicilya (-%18,6) geliyor.
Sicilya ve Campania’dan gerçek bir göç
Ancak mutlak rakamlara dönersek, “siyah gömlek” giyen Sicilya’dır: on yılda yaklaşık 25.000 daha az öğrenci. Campania’dan göç de dikkate değerdi: 24,3 bin öğrenci kayıptı. Ayrıca Abruzzo’dan (-19 bin öğrenci), Puglia’dan (yaklaşık 13 bin daha az öğrenci) ve Calabria’dan (-10,6 bin öğrenci). Ayrıca, İtalya’nın dört bir yanından gelen üniversite öğrencilerinin tarihi bir varış bölgesi olan Lazio’ya ilişkin veriler de dikkate değerdir: on yıl içinde üniversitelere kayıtlı öğrenci sayısında neredeyse 6 bin öğrencilik bir düşüş görüldü.
Durumun daha güncel ve kesin bir resmini elde etmek için, geleneksel üniversitelerin ilk yılında kayıt yaptıranların en son kayıt eğilimlerine bakmak da ilginçtir; bu nedenle onları harekete geçmeye itmektedir. ANVUR’un elindeki verilere göre 2021/2022’de yaklaşık 306 bin yeni ofis dışında çalışan vardı. Bu, bölgesel hareketliliğin ne kadar yaygın bir olgu olduğunu ve daha önce vurgulanan eğilimleri takip ederek, ancak bazı önemli farklılıklarla yapılandırıldığını yinelemektedir.
En çekici bölgeler arasında, giden her öğrenci için 4,3’ün diğer bölgelerden girdiği Emilia-Romagna zirvede yer alıyor. Ancak ikinci sırada Lazio yer alıyor (giden her öğrenci için 3,1 öğrenci), bu nedenle en azından ilk kayıtlar açısından gelişme gösteriyor gibi görünüyor. Lombardiya için üçüncü sıra (her selamlanan kişi için 2,2 öğrenci kazandı), Umbria’nın (2,1), Piedmont ve Toskana’nın (her ikisi de 1,7) ve Trentino-Alto Adige’nin (1,1) hemen üstünde. Ancak Güney ve Adalar’ın tüm bölgeleri negatif bakiyeye sahiptir. Özellikle Basilicata, Calabria, Puglia ve Sardunya’da bu oran 0,1; bu, giden her 10 öğrenciden yalnızca birinin diğer bölgelerden girdiği anlamına geliyor.
Okul dışından gelen öğrencilerin göç akışları
Ama sonuçta şehir dışından gelenler nereden geliyor ve hangi bölgelere taşınıyor? Ulusal düzeyde, ortalama olarak 5 birinci sınıf öğrencisi hamlesinden 1’i. Ancak tabii ki menşe alanı belirleyicidir. Bölgesel sınırların ötesinde kayıtlı öğrenci yüzdesinin en yüksek olduğu bölge Aosta Vadisi’dir – ilk yılda kaydolan öğrencilerin %77,2’si bunu başka bir bölgedeki bir üniversiteye yapmaktadır – ancak bu durumda bu, kendi üniversitesinde mevcut olan eğitim teklifi türüdür. Bu kitlesel göçü belirleyecek bölge. Aynı şey Basilicata (birinci sınıf öğrencilerinin %75,3’ü ayrılır), Molise (%63,6) ve Trentino-Alto Adige (%58,4) için de söylenebilir.
Abruzzo (giden birinci sınıf öğrencilerinin %42,4’ü), Calabria (%36,7) ve Puglia’dan (%32,2) gelen veriler daha ikna edicidir. Ama aynı zamanda Marche’den (%34,7), Friuli Venezia Giulia’dan (%31), Liguria’dan (%29,6), Umbria’dan (%28,7), Veneto’dan (%28,6). Yani Sicilya’dan daha kötü durumdalar (birinci sınıf öğrencilerinin %22,9’u kaçıyor).
Aksine öğrencilerini ilk sırada tutmayı başaran bölgeler arasında Lazio’yu görüyoruz: 10 kişiden 1’inden azı (%9,5) başka bir bölgedeki üniversiteye gitmeyi ve okumayı seçiyor. Bunu Lombardiya (%13,4), Campania (%14,1), Toskana (%15,2), Emilia-Romagna (%16,1), Piedmont (%18) ve Sardunya (%18,1) takip ediyor.
“Paradoksal bir durumdayız: Son 10 yılda hiç bu kadar çok üniversite öğrencisi kaydolmamıştı, ancak güney bölgeleri on yıl öncesine göre daha az kayıt yaptırıyor. Bütün bunlar, Güney İtalya’daki eğitim olanaklarını artırmak için gösterilen çabalara ve yatırımlara rağmen. Aslında aynı dönemde lisans derslerinin sayısı sadece Kuzey’de değil, Güney’de de arttı – Toskana’da Sicilya’daki kadar çok var – ama açıkça öğrencilerin ihtiyaçlarını karşılayamadan. Bu arada pratik olarak sabit kalan tek şey, SiyasetR’nin önemli ve halen devam eden bir artış planlamasından önce 40.000’in biraz üzerinde kalan üniversite yurtlarındaki yatak sayısıdır.”Skuola.net’in yöneticisi Daniele Grassucci de öyle.