GÖRÜNÜR BİR ADAM: Bir Anı,Edward Enninful tarafından
Edward Enninful’un British Vogue’un genel yayın yönetmeni olmasından bu yana geçen beş yıl içinde bir model ortaya çıktı: Derginin yeni bir sayısı çıktığında, anında en zamanın bir parçası haline geliyor – kapak genellikle viral oluyor ve iç görseller sosyal medyada paylaşılır ve yeniden paylaşılır.
Kapak Beyonce, Rihanna veya Billie Eilish gibi bir ünlü tarafından süslenmiş olsa da bu doğru; veya yeni nesil koyu tenli Afrika modelleriyle; ya da konunun Sussex Düşesi Meghan Markle tarafından konuk olarak düzenlenip düzenlenmediği. 2017’den beri British Vogue, kaçırılmayacak bir moda dergisi haline geldi. Bu Enninful sayesinde.
Aylık editörünün mektubu ve Instagram’da 1,3 milyon takipçiye sunduğu kısa bakışların yanı sıra, Enninful’un anı kitabı “A Visible Man”, hayat hikayesini ilk derinlemesine anlatan kitap.
Okurları, terzi annesinin başarılı bir terzilik işi kurmasını izlerken kıyafetlere aşık olduğu Gana’nın Tema kentindeki çocukluğundan, Londra’daki gençlik yıllarında mankenlik yapmaya, dünyanın en genç moda direktörü olmaya kadar götürüyor. iD Magazine sadece 18 yaşında, modayı, medyayı ve kültürü şekillendiren en önemli figürlerden biri olarak bugünkü rolüne.
Enninful’un Tema’daki teyzesinin kuaföründe Ebony, Jet ve Time dergilerini karıştırırken hissettiği neşe (“Gana’da Amerikan dergileri almak çok önemliydi”), parlak bir sayının elinize geçtiği günlerin nostaljisine ilham veriyor. heyecan. Ve 1980’lerin Londra anıları, okuyucuların zamanda geriye gidip utangaç genç Edward’la Ladbroke Grove sokaklarında yürüyebilmeyi dilemesini sağlayacak.
Özellikle siyahi okuyucular – İngiliz, Amerikalı, Ganalı veya başka türlü – Enninful’un ırkçılık deneyimlerini ilişkilendirebilir bulacaklar. “Teknik olarak henüz reşit değildim” olan Paris Moda Haftası’na yaptığı ilk kişisel gezisinde, Comme des Garçons’tan en sevdiği tasarımcı Rei Kawakubo’nun ofislerini ziyaret etme şansı buldu. Ancak daha sonra, Vendôme Meydanı’nda polis memurları tarafından durduruldu ve evraklarını göstermesi istendi. Meydandaki tek Siyah kişi oydu ve tek kişi, bulunduğu yerde olmaya hakkı olduğunu kanıtlamasını istedi. “Bir saniye içinde bir dauphin’den bir sokak faresine gittim” diye yazıyor.
2013 yılında Haute Couture Haftası’nda, “iki tasarımcı beni ve sadece ben ikinci sıraya, beyaz meslektaşlarım, benim gibi tüm moda direktörleri öndeyken” oturmaya çalıştığında, aklından geçenleri ortaya koyuyor. Telefonunu çıkardı ve tweet attı. Gönderi, diğerlerinin yanı sıra Siyah süper modeller Naomi Campbell ve Joan Smalls tarafından yeniden tweetlendi.
Enninful, ünlü arkadaşlarını isimlendirmekten çekinmiyor. Önsözde, İdris Elba ile yaptığı 2020 gezisini anımsıyor ve ona “neler yaşadığımı değil, nereye geldiğimi” anlatan bir anı yazmaya teşvik ediyor. Hamile bir Rihanna, 2022’deki düğününe uzun zamandır birlikte olduğu Alec Maxwell ile geç gelir ve bakanın evliliğe itiraz eden olup olmadığını sorduğu anda (“klasik Rih”) siyah dantel bir elbiseyle kapıdan içeri girer. Ama nadiren sırf bunun için isim bırakıyormuş gibi geliyor. Bunun yerine, Elba (“benim gibi Londra’nın göbeğinde bir Afrikalı evde büyümüş”), Rihanna, Campbell ve Kate Moss gibi şahsiyetleri hayatının iniş ve çıkışlarında onun yanında durdukları için takdir ediyor.
Enninful’un Amerikan Vogue muadilleri hakkında kepçe aramak için bu anıyı almak yanlış olur. Yazar, hikayesinin kendisine ait olduğunu biliyor ve kendi yükselişini çizerken dedikoduya dayanmıyor. Anna Wintour ve Grace Coddington’dan bahsettiğinde nazik ve geçici; selefi Alexandra Shulman’ı veya 25 yıllık editörlüğünden sonra ondan devraldığı yayınları eleştirirken nazik davranmasa da.
2017’de British Vogue, “yaratıcı ve ton olarak zayıflamıştı, neredeyse yalnızca üst-orta-üst sınıf bir İngilizlik cebine hitap ediyordu” diye yazıyor. “Dergi bana ülkenin atan kalbinden daha da uzaklaşıyormuş gibi geldi – dünyanın geneli hakkında hiçbir şey söylememek. Bildiğim ve bir parçası olduğumu hissettiğim Britanya’yı yansıttığını düşünmedim.”
Bu Britanya, halkının çeşitliliğini kutlayan bir ülkedir, Enninful’un yalnızca British Vogue’da değil, aynı zamanda modadaki otuz yılı boyunca “sınırsız” olarak tanımladığı bir endüstriyi vurgulamak için çalıştığı bir şey. Vogue’a geldiğinde ticari modaya isyan etmeyi bıraktığını ve artık onun bir parçası olduğunu kabul ettiğini kabul ediyor. Yine de, kapsayıcılık konusundaki kararlılığı, daha önce dışlanmış olanları gerçek ve hoş karşılayan bir dünyayı tasvir etme taahhüdü asla azalmadı. “Personel tarafından ‘Siyahi kızları vuran adam’ olarak tanındım,” diye yazıyor, “bu oldukça indirgeyiciydi, ama en azından sayfalarda daha fazla beyaz olmayan kadın anlamına geliyorsa benim için sorun değil.”
Sektörün içgörüleri merak uyandırıcıdır, ancak bu kitaptaki en akılda kalıcı ve sevimli pasajlardan bazıları Enninful’un daha kişisel açıklamalarından oluşmaktadır. Maxwell için “evlilik gösterisi yapmak” istediği bir zaman vardı, ancak mutfaktaki becerileri o kadar yoktu ki “yerel bir restorandan ev gibi görünen bir yemek sipariş etti ve bana aitmiş gibi geçti”; ve İngiliz İmparatorluğu’nun En Mükemmel Düzenine üye olduğu gün Buckingham Sarayı’ndaki gardırop arızası var. Annesiyle olan yakın ilişkisini, kardeşlerine olan hayranlığını ve “eşcinsel olduğumuzu öğrenirse boğazımızı keseceğini bize her şeyi söyleyen” ve Edward’ı kapı dışarı eden babasıyla olan deriyse ilişkisini dokunaklı bir şekilde yazıyor. showroom randevularına ve fotoğraf çekimlerine gitmek için okulu astığını öğrendiğinde evin Anı, Enninful’un ayıklığına ve depresyonuna, kişisel olarak mücadele ederken profesyonel olarak yükselmenin nasıl bir his olduğuna ve onu en çok sevenlere nasıl güvenmeyi öğrendiğine dair en samimi açıklamalarında gerçekten parlıyor.
“A Visible Man” medya ve moda dünyasında geçen bir yaşamı konu alıyor ama aynı zamanda pek çok kimliğe sahip bir adamın sesini her zaman duymak istemeyen bir dünyada bulması hakkında. Enninful, o dünyayı bulduğundan daha güzel ve davetkar bir yer haline getiriyor.
The Times’ın eski bir ulusal muhabiri olan Tariro Mzezewa, kültür ve üslup hakkında yazan bir muhabirdir.
GÖRÜNÜR BİR ADAM: Bir Anı | Edward Enninful tarafından | resimli | 270 sayfa | Penguen Basın | 30 $
Edward Enninful’un British Vogue’un genel yayın yönetmeni olmasından bu yana geçen beş yıl içinde bir model ortaya çıktı: Derginin yeni bir sayısı çıktığında, anında en zamanın bir parçası haline geliyor – kapak genellikle viral oluyor ve iç görseller sosyal medyada paylaşılır ve yeniden paylaşılır.
Kapak Beyonce, Rihanna veya Billie Eilish gibi bir ünlü tarafından süslenmiş olsa da bu doğru; veya yeni nesil koyu tenli Afrika modelleriyle; ya da konunun Sussex Düşesi Meghan Markle tarafından konuk olarak düzenlenip düzenlenmediği. 2017’den beri British Vogue, kaçırılmayacak bir moda dergisi haline geldi. Bu Enninful sayesinde.
Aylık editörünün mektubu ve Instagram’da 1,3 milyon takipçiye sunduğu kısa bakışların yanı sıra, Enninful’un anı kitabı “A Visible Man”, hayat hikayesini ilk derinlemesine anlatan kitap.
Okurları, terzi annesinin başarılı bir terzilik işi kurmasını izlerken kıyafetlere aşık olduğu Gana’nın Tema kentindeki çocukluğundan, Londra’daki gençlik yıllarında mankenlik yapmaya, dünyanın en genç moda direktörü olmaya kadar götürüyor. iD Magazine sadece 18 yaşında, modayı, medyayı ve kültürü şekillendiren en önemli figürlerden biri olarak bugünkü rolüne.
Enninful’un Tema’daki teyzesinin kuaföründe Ebony, Jet ve Time dergilerini karıştırırken hissettiği neşe (“Gana’da Amerikan dergileri almak çok önemliydi”), parlak bir sayının elinize geçtiği günlerin nostaljisine ilham veriyor. heyecan. Ve 1980’lerin Londra anıları, okuyucuların zamanda geriye gidip utangaç genç Edward’la Ladbroke Grove sokaklarında yürüyebilmeyi dilemesini sağlayacak.
Özellikle siyahi okuyucular – İngiliz, Amerikalı, Ganalı veya başka türlü – Enninful’un ırkçılık deneyimlerini ilişkilendirebilir bulacaklar. “Teknik olarak henüz reşit değildim” olan Paris Moda Haftası’na yaptığı ilk kişisel gezisinde, Comme des Garçons’tan en sevdiği tasarımcı Rei Kawakubo’nun ofislerini ziyaret etme şansı buldu. Ancak daha sonra, Vendôme Meydanı’nda polis memurları tarafından durduruldu ve evraklarını göstermesi istendi. Meydandaki tek Siyah kişi oydu ve tek kişi, bulunduğu yerde olmaya hakkı olduğunu kanıtlamasını istedi. “Bir saniye içinde bir dauphin’den bir sokak faresine gittim” diye yazıyor.
2013 yılında Haute Couture Haftası’nda, “iki tasarımcı beni ve sadece ben ikinci sıraya, beyaz meslektaşlarım, benim gibi tüm moda direktörleri öndeyken” oturmaya çalıştığında, aklından geçenleri ortaya koyuyor. Telefonunu çıkardı ve tweet attı. Gönderi, diğerlerinin yanı sıra Siyah süper modeller Naomi Campbell ve Joan Smalls tarafından yeniden tweetlendi.
Enninful, ünlü arkadaşlarını isimlendirmekten çekinmiyor. Önsözde, İdris Elba ile yaptığı 2020 gezisini anımsıyor ve ona “neler yaşadığımı değil, nereye geldiğimi” anlatan bir anı yazmaya teşvik ediyor. Hamile bir Rihanna, 2022’deki düğününe uzun zamandır birlikte olduğu Alec Maxwell ile geç gelir ve bakanın evliliğe itiraz eden olup olmadığını sorduğu anda (“klasik Rih”) siyah dantel bir elbiseyle kapıdan içeri girer. Ama nadiren sırf bunun için isim bırakıyormuş gibi geliyor. Bunun yerine, Elba (“benim gibi Londra’nın göbeğinde bir Afrikalı evde büyümüş”), Rihanna, Campbell ve Kate Moss gibi şahsiyetleri hayatının iniş ve çıkışlarında onun yanında durdukları için takdir ediyor.
Enninful’un Amerikan Vogue muadilleri hakkında kepçe aramak için bu anıyı almak yanlış olur. Yazar, hikayesinin kendisine ait olduğunu biliyor ve kendi yükselişini çizerken dedikoduya dayanmıyor. Anna Wintour ve Grace Coddington’dan bahsettiğinde nazik ve geçici; selefi Alexandra Shulman’ı veya 25 yıllık editörlüğünden sonra ondan devraldığı yayınları eleştirirken nazik davranmasa da.
2017’de British Vogue, “yaratıcı ve ton olarak zayıflamıştı, neredeyse yalnızca üst-orta-üst sınıf bir İngilizlik cebine hitap ediyordu” diye yazıyor. “Dergi bana ülkenin atan kalbinden daha da uzaklaşıyormuş gibi geldi – dünyanın geneli hakkında hiçbir şey söylememek. Bildiğim ve bir parçası olduğumu hissettiğim Britanya’yı yansıttığını düşünmedim.”
Bu Britanya, halkının çeşitliliğini kutlayan bir ülkedir, Enninful’un yalnızca British Vogue’da değil, aynı zamanda modadaki otuz yılı boyunca “sınırsız” olarak tanımladığı bir endüstriyi vurgulamak için çalıştığı bir şey. Vogue’a geldiğinde ticari modaya isyan etmeyi bıraktığını ve artık onun bir parçası olduğunu kabul ettiğini kabul ediyor. Yine de, kapsayıcılık konusundaki kararlılığı, daha önce dışlanmış olanları gerçek ve hoş karşılayan bir dünyayı tasvir etme taahhüdü asla azalmadı. “Personel tarafından ‘Siyahi kızları vuran adam’ olarak tanındım,” diye yazıyor, “bu oldukça indirgeyiciydi, ama en azından sayfalarda daha fazla beyaz olmayan kadın anlamına geliyorsa benim için sorun değil.”
Sektörün içgörüleri merak uyandırıcıdır, ancak bu kitaptaki en akılda kalıcı ve sevimli pasajlardan bazıları Enninful’un daha kişisel açıklamalarından oluşmaktadır. Maxwell için “evlilik gösterisi yapmak” istediği bir zaman vardı, ancak mutfaktaki becerileri o kadar yoktu ki “yerel bir restorandan ev gibi görünen bir yemek sipariş etti ve bana aitmiş gibi geçti”; ve İngiliz İmparatorluğu’nun En Mükemmel Düzenine üye olduğu gün Buckingham Sarayı’ndaki gardırop arızası var. Annesiyle olan yakın ilişkisini, kardeşlerine olan hayranlığını ve “eşcinsel olduğumuzu öğrenirse boğazımızı keseceğini bize her şeyi söyleyen” ve Edward’ı kapı dışarı eden babasıyla olan deriyse ilişkisini dokunaklı bir şekilde yazıyor. showroom randevularına ve fotoğraf çekimlerine gitmek için okulu astığını öğrendiğinde evin Anı, Enninful’un ayıklığına ve depresyonuna, kişisel olarak mücadele ederken profesyonel olarak yükselmenin nasıl bir his olduğuna ve onu en çok sevenlere nasıl güvenmeyi öğrendiğine dair en samimi açıklamalarında gerçekten parlıyor.
“A Visible Man” medya ve moda dünyasında geçen bir yaşamı konu alıyor ama aynı zamanda pek çok kimliğe sahip bir adamın sesini her zaman duymak istemeyen bir dünyada bulması hakkında. Enninful, o dünyayı bulduğundan daha güzel ve davetkar bir yer haline getiriyor.
The Times’ın eski bir ulusal muhabiri olan Tariro Mzezewa, kültür ve üslup hakkında yazan bir muhabirdir.
GÖRÜNÜR BİR ADAM: Bir Anı | Edward Enninful tarafından | resimli | 270 sayfa | Penguen Basın | 30 $