Değişimin temelinde her şeyden önce kiralardaki artış var.
Bunlardan yaklaşık 3 kişiden 2’si, ev sahibinin yaz sonunda bildirdiği kira artışını artık karşılayamayacakları için daha önce bulundukları yerden farklı bir şey aramaya başladı. Kalan kısım, bütçenin zorunlu olarak azaltılması nedeniyle – kişisel veya aile – bir yatak için ayrılabilir.
Birçok birinci sınıf öğrencisi için ev aramak ilk sınavlarıydı.
Benzer bir şey, her zaman yeni akademik yıla yakın bir tarihte, bir üniversite kentine ilk kez taşınan birinci sınıf öğrencilerinin başına geldi: yarısı (%50), aslında, derse başlayamadan derslere başladıklarını söyledi. Mevcut yerleşim alanı. Ve büyük çoğunluk için, yaklaşık 10 kişiden 7’si, karışıklığın nedeni tekliflerin karmaşık bir şekilde seçilmesiydi: %36’sı gecikmeyi aşırı yüksek kira fiyatlarına, %33’ü ise dairelerin daha uygun fiyatlı olduğu kötü koşullara bağladı.
Çoğu evi paylaşıyor. Ve çoğu zaman oda da
Bunun nedeni, ne yazık ki, bu yaygın protesto günlerinde ortaya çıktığı gibi, devlet öğrenci yurtlarında yer eksikliği olmasıdır. Bu nedenle, ikamet etmeyenlerin çoğunluğu özel bir evde kalacak yer bulmalıdır. Bu nedenle, her zaman tasarruf etmek için en yaygın çözüm, daireyi diğer iş arkadaşlarıyla paylaşmaktır. Böylece bu yolu seçenlerin üçte birinden fazlası (%38) evi en az üç kişiyle, üçte biri (%32) iki “meslektaşı” ile, geri kalanının (%30) ise sadece bir oda arkadaşı var. Ayrıca, neredeyse yarısı, yatak odasında bile alanları bölmek zorunda kalıyor: %36’sı başka biriyle, %8’i iki kişiyle, %3’ü üç kişiyle uyuyor. Sadece %53’ü yalnız uyuyacak kadar şanslı.
Ebeveynler her zaman her şeyin parasını ödemez
Seçimler, bunlar, kısmen kiraların ödenmesinin “kaynağı” tarafından da şartlandırılmıştır. Çoğu durumda, üniversite harcamalarının ağırlığının -%41 gibi- yalnızca ebeveynlere düştüğü doğrudur, ancak çoğu zaman öğrenciler yükü hafifletmek için bir şeyler yapmaya çalışırlar: %21 yarı yarıya katkıda bulunur, %12 her şeyi yapar üniversitede okurken yaptıkları “küçük işler” sayesinde kendi başlarına, %13’ü ise sadece gerektiğinde ailesinden yardım isteyerek aynı şeyi yapmaya çalışıyor, %13’ü de burs almak ve sürdürmek için her şeyi yapıyor.
“Bugünlerde protesto dalgası, İtalyanların mevcut ekonomik koşulları, enflasyon ve hayat pahalılığının artmasıyla daha da sertleşen, eğitim hakkıyla bağlantılı uzun süredir devam eden bir soruna dikkatleri yeniden çekti. Öğrenciler daha önce hiç üniversiteyi evlerinden uzakta takip etmek için kalacak yer bulmayı zor bulmamışlardı. Giderek yaygınlaşan üniversite sıralamaları, öğrencileri çok uzakta olsalar bile en prestijli derece kurslarına yönelmeye ittiği için, daha önce hiç taşınmak gerekmemişti. Üzücüdür ki bu senaryoda ülkemiz GSYİH’ya oran olarak Avrupa ortalamasının oldukça altında olan üniversite ve araştırma yatırımları ile ön plana çıkmaktadır. Bu anlamda, MUR’un ve yerel gerçeklerin konuyla ilgili derhal harekete geçme taahhüdü memnuniyetle karşılanacaktır.”yani Skuola.net’in yöneticisi Daniele Grassucci.
Bunlardan yaklaşık 3 kişiden 2’si, ev sahibinin yaz sonunda bildirdiği kira artışını artık karşılayamayacakları için daha önce bulundukları yerden farklı bir şey aramaya başladı. Kalan kısım, bütçenin zorunlu olarak azaltılması nedeniyle – kişisel veya aile – bir yatak için ayrılabilir.
Birçok birinci sınıf öğrencisi için ev aramak ilk sınavlarıydı.
Benzer bir şey, her zaman yeni akademik yıla yakın bir tarihte, bir üniversite kentine ilk kez taşınan birinci sınıf öğrencilerinin başına geldi: yarısı (%50), aslında, derse başlayamadan derslere başladıklarını söyledi. Mevcut yerleşim alanı. Ve büyük çoğunluk için, yaklaşık 10 kişiden 7’si, karışıklığın nedeni tekliflerin karmaşık bir şekilde seçilmesiydi: %36’sı gecikmeyi aşırı yüksek kira fiyatlarına, %33’ü ise dairelerin daha uygun fiyatlı olduğu kötü koşullara bağladı.
Çoğu evi paylaşıyor. Ve çoğu zaman oda da
Bunun nedeni, ne yazık ki, bu yaygın protesto günlerinde ortaya çıktığı gibi, devlet öğrenci yurtlarında yer eksikliği olmasıdır. Bu nedenle, ikamet etmeyenlerin çoğunluğu özel bir evde kalacak yer bulmalıdır. Bu nedenle, her zaman tasarruf etmek için en yaygın çözüm, daireyi diğer iş arkadaşlarıyla paylaşmaktır. Böylece bu yolu seçenlerin üçte birinden fazlası (%38) evi en az üç kişiyle, üçte biri (%32) iki “meslektaşı” ile, geri kalanının (%30) ise sadece bir oda arkadaşı var. Ayrıca, neredeyse yarısı, yatak odasında bile alanları bölmek zorunda kalıyor: %36’sı başka biriyle, %8’i iki kişiyle, %3’ü üç kişiyle uyuyor. Sadece %53’ü yalnız uyuyacak kadar şanslı.
Ebeveynler her zaman her şeyin parasını ödemez
Seçimler, bunlar, kısmen kiraların ödenmesinin “kaynağı” tarafından da şartlandırılmıştır. Çoğu durumda, üniversite harcamalarının ağırlığının -%41 gibi- yalnızca ebeveynlere düştüğü doğrudur, ancak çoğu zaman öğrenciler yükü hafifletmek için bir şeyler yapmaya çalışırlar: %21 yarı yarıya katkıda bulunur, %12 her şeyi yapar üniversitede okurken yaptıkları “küçük işler” sayesinde kendi başlarına, %13’ü ise sadece gerektiğinde ailesinden yardım isteyerek aynı şeyi yapmaya çalışıyor, %13’ü de burs almak ve sürdürmek için her şeyi yapıyor.
“Bugünlerde protesto dalgası, İtalyanların mevcut ekonomik koşulları, enflasyon ve hayat pahalılığının artmasıyla daha da sertleşen, eğitim hakkıyla bağlantılı uzun süredir devam eden bir soruna dikkatleri yeniden çekti. Öğrenciler daha önce hiç üniversiteyi evlerinden uzakta takip etmek için kalacak yer bulmayı zor bulmamışlardı. Giderek yaygınlaşan üniversite sıralamaları, öğrencileri çok uzakta olsalar bile en prestijli derece kurslarına yönelmeye ittiği için, daha önce hiç taşınmak gerekmemişti. Üzücüdür ki bu senaryoda ülkemiz GSYİH’ya oran olarak Avrupa ortalamasının oldukça altında olan üniversite ve araştırma yatırımları ile ön plana çıkmaktadır. Bu anlamda, MUR’un ve yerel gerçeklerin konuyla ilgili derhal harekete geçme taahhüdü memnuniyetle karşılanacaktır.”yani Skuola.net’in yöneticisi Daniele Grassucci.